فزت ورب الکعبه

از عـــــــــلی بانگ اذان امشب به گوش ما نیامد       

                                             مسجد کــــــــــــوفه پر از جمعیت و مولا نیامد

نخلهای کــــــــوفه می گریند و می گویند بــا هم

                                            آنـــــــکه بــــــود از اشک چشمش آبیار ما نیامد

دامن مادر گــــــرفته گـــــوشه ویــــــرانه طفلی

                                        پـــــــرسید ای مــــادر بگو با من، چرا بابا نیامد

کودکی بــــــا کودکی می گفت من بی شام خفتم

                                       آنـــــــکه بـــــــر مـــا شام می آورد آب آور نیامد

دردمندان، بـــــــــــــــی نــــــــوایان، مستمندان

                                         گــــــــــر ز مـــــن پرسید می گویم چرا مولا نیامد

رفــــــته امشب جانب عقبا که زهرا را ببیند

                                          زیـــن سبــب آن شـــهــــــریار کشور جانها نیامد

پـــــیر نابینای مسکینی چنین می گفت امشب

                                         ای خــــــــــــدا یـــــــــار مــــن مسکین نابینا نیامد